Hoşgeldiniz

Tüm özelliklerimizi kullanmak için şimdi bize katılın. Kayıt olduktan ve giriş yaptıktan sonra, konular oluşturabilir, mevcut konulara cevaplar gönderebilir, üyelerinize itibar verebilir, kendi özel mesajlaşma sisteminizi alabilir ve çok daha fazlasını yapabilirsiniz. Aynı zamanda ücretsiz stickerimizden de faydalanabilirsiniz.

arkadaşlar lütfen okuyun....:(

ghost rider

Kayıtlı Üye
Katılım
26 Ağu 2009
Mesajlar
1,964
Yaş
41




daha 2 aylıktım anamdan ayrıldığımda

kapattılar beni zifiri karanlık bır odaya

çok korkuyordum o gece durmadan agladım

birden kapıda sahibim belirdi

nasılda sevinmiştim

beni bu kara kuyudan çıkartacak kurtaracak sanmıştım

ama cooook yanılmışım

çok sinirliydı elinde bir sopa vardı

birden bana vurmaya başladı

ağlama ulan kes su cıyaklamayı burda yatacaksın diye haykırıyordu

bilmiyordu kalbim ne kadarda çok acıyordu

belkide biliyordu ama umursamıyordu

derken günler geciyor ben büyüyordum

alışmıştım artık bu karanlık odaya

alışmak zorundaydım zaten elimden birşey gelmiyordu

birde sahibimin işkencelerine katlanıyordum

sahibim ile beklentilerimiz farklıydı

o benim kan emici bir canavar bi katıl olmamı istiyordu

bunların hıc biri benim umrumda degildi

ben sadece sıcak bı yuva biraz ilgi istiyordum

ama onun istediği olmuştu

1.5 yasına gelmiştim

ringteydım. sahibim şuursuzca hadi oğlum goreyim seni

ye onu bitir ısını diye bağırıyordu

savaşmak zorundaydım sahibim boyle olmasını istiyordu.

bende savaştım canım çok yanmıştı ama kazanmıştım

rakibimi öldürmüştüm

bu savaşların sonu hiç gelmedi..

yıllar geçiyordu ben bir katile dönmüştüm

düşündüğüm tek şey yok etmek öldürmek olmustu

sahibim bana bunu ögretmistı

artık 5 yasına gelmıstım yaslanıyordum

eskisi kadar güçlü değildim

ama sahibimin isteklerinide karşılamak zorundaydım

tekrar ringteydım

karsımda benden daha genç ve daha güçlü bir rakip vardı

biliyordum bu son savaşım olacaktı

yolun sonuna gelmiştim

biliyordum 3-5 dakika sonra orda ölecektim

ama sahibim icin genede savaştım

tüm gücümü topladım ve saldırdım

2 dakika gecmemistiki yıkılmıştım

kaybediyordum ölüyordum

son kez sahibimin gözlerine baktım

sonrasında gözlerimi kapadım ve sonsuza dek uykuya daldım

sahibimi herşeye rağmen çok sevmiştim çünkü bana ekmek veriyordu

anam gibiydi babam gibiydi

onun yanında büyümüştüm

her ne kadar aramızda karanlık duvarlar olsada

ama sanırım onun gözünde hiç değerim yoktu

şu kısacık ömrümde beni hep ringlere attı

bir mezarım bile olmadı

öldüğüm o gün beni bir çöp kenarına attı ve kaçtı

ben yaşadığım süre icersinde sahibimi çok sevmiştim

onunla ölüme gitmiştim

nasılda kıydı bana

harcadı ömrümü 3-5 kuruş uğruna

:mad::mad::mad::mad::mad::mad:
 
Tolstoyunmu, Dostoyevskininmi "BEYAZ DİŞ" Romanını hatırlattı bu Konu bana (ilk okulda okumuştum).. :(
Maalesef Toplum olarak İnsana değer vermiyoruz ki hayvana verelim..:mad:
 
aynen kardeşim ama bilmiyoruzki bir insanın en büyük en iyi dostları olduğunu:(
 
çok etkilendim sabah sabah:( teşekkürler paylaşım için
 
bende köpek besliyorum ama sevgiyle şefkatle okudukça gözlerimden yaş geldi böyle hayvan besleyen zihniyetlerin allah bin belasını versin..
 
onlarınki de can.. kötü davranmak için zalim olmak gerek
 
Geri
Üst Alt