cahilken , dünyanın rengine kanmışken dinlemiştim ilk seni ... ''doyulur mu '' derken '' küstürdüm gönlümü '' farkına varmadan ... sonra yine yetiştin imdadıma sen '' yalan dünya '' dedin usulca ,çığlıklar içinde ... özledim , hemde çok , ''neredesin sen '' diye feryad ederken ağladığım da oldu ... '' karlı dağlar geçit vermez olunca '' efkarımı bastırdım asker ocağında,, gizlice '' ne güzel yaratmış seni Yaradan '' dedim ... zaman geçti bütün acılarımın üstünden , sonra bir akşam üstü ''kendim ettim kendim buldum '' diye söylendim umarsız ... '' yazımı kışa çevirdin '' diye haykırdım mecnun misali , sen benim sevda lügatımdın be NEŞET USTA... ''ŞİRİN KIRŞEHİR''inde nur içinde yat ...